Home Blog Eurovisie Songfestival: Deelnemers met een handicap

Eurovisie Songfestival: Deelnemers met een handicap

door Willemijn van Elderen

Het songfestival is een feest voor iedereen. Ongeacht welke kleur, afkomst, seksualiteit of handicap je hebt. Het is een evenement waarbij diversiteit niet alleen gevierd wordt, maar zelfs aangemoedigd wordt. Dat iedereen welkom is, is terug te zien aan de deelnemers. In deel twee van deze Eurovisie reeks vertelt Willemijn je over alle deelnemers met een handicap of stoornis.

Lees hier Eurovision deel 1 van Willemijn: Deze deelnemers van het Eurovisie Songfestival zijn vegan!

TIX op het songfestival
TIX. Beeld: EBU / Andres Putting

TIX – Fallen Angel, Noorwegen (2021)

Ik kan er niks aan doen, maar dit nummer van TIX oftewel, Andreas Andresen Haukeland, heb ik nog steeds op repeat. Ik heb vol bewondering naar zijn optreden zitten kijken en kreeg er kippenvel van. Oké, de kleding had misschien anders gekund, want hij heeft wel de Eurovisieprijs gewonnen voor de slechtste kleding, maar dat is ook weer wie hij is!

TIX heeft Gilles de la Tourette. Toen hij jonger was, wilde hij niets liever dan NIET opvallen. Met Gilles de la Tourette was dit echter nogal lastig. Toen hij vijf jaar oud was werd er niet alleen Tourette bij TIX vastgesteld, maar ook ADHD en de dwangstoornis OCD (obsessive compulsive disorder).

Op school heeft hij het alles behalve makkelijk gehad. Hij werd zwaar gepest vanwege zijn spasmes, tot op het moment dat iedereen hem ‘tics’ begon te noemen. Het ging zelfs zo ver dat deze bijnaam met stift op zijn hoofd werd geschreven. Vanaf dat moment besloot hij de naam TIX aan te nemen. Sindsdien draagt hij de bandana met deze naam erop. Zijn doel was al om door te breken in de muziek, maar nu wilde hij ook laten zien dat je juist je zwaktes moet omarmen — en dat doet hij goed. Tijdens zijn performance met het nummer Fallen Angel, welke exact dit standpunt vertelt, zet hij zijn zonnebril af en laat hij het publiek zien dat ook hij van zijn zwakte, zijn kracht maakt.

Redo tijdens de openingsact van het Songfestival
Redo tijdens de openingsact van het Songfestival. Beeld: EBU / Thomas Hanses

Redo – Openingsact tweede halve finale (2021)

Een act over het overwinnen van tegenslagen. Niets was passender geweest bij de coronapandemie die op het moment van het Songfestival de wereld in zijn greep hield. Breakdancer Redo, oftewel, Redouan Ait Chitt, opende samen met Eefje Visser de tweede halve finale van het Eurovisie Songfestival. Voor veel mensen, met of zonder handicap, was dit een bijzonder moment, omdat daar een danser stond om zijn dans, niet om zijn handicap.

Redo werd geboren met een kortere rechterarm, slechts vijf vingers in totaal, (twee rechts, drie links) en heeft een korter rechterbeen. Redo loopt met behulp van een prothese. Op zijn 14e begon hij pas met dansen, vooral als hobby. Inmiddels treedt Redo op over de hele wereld.

Hij geeft aan dat mensen hem hebben onderschat door zijn beperkingen. Niet alleen door vreemden, ook door zijn leraren en door medici. Zijn ouders steunden hem in alles door dik en dun. Met de dansgroep ILL-Abilities komt hij overal ter wereld. In een aantal landen worden kinderen met een handicap zelfs verborgen. Redo wil in deze landen laten zien dat er zo veel meer mogelijk is voor deze kinderen. Zijn boodschap is vooral om te geloven in jezelf en bovenal niet op te geven!

Shalva Band – A Million Dreams, Interval act (2019)

Tijdens de pauze van de tweede halve finale in Tel Aviv in 2019, trad de Shalva Band op. Deze band bestaat uit acht muzikanten met een handicap. Ze kwamen met een eigen versie van het nummer ‘A Million Dreams’. Shalva National Centre is een non-profit organisatie dat niet alleen mensen met een handicap, maar ook hun families ondersteunt en sterker maakt. De leden van de Shalva band zijn als muzikanten in dienst van deze organisatie. Daarnaast studeren ze en zijn ze vrijwilligers. De talenten van de leden werden ontdekt en gestimuleerd door muziektherapie binnen de organisatie. Inmiddels is de Shalva band een rolmodel voor andere instellingen. 

Yulia Samoilova – I won’t break, Rusland (2018)

In 2018 was Yulia Samoilova aan de beurt om Rusland te vertegenwoordigen op het Songfestival. Zij zit in een rolstoel vanwege haar Spinale musculaire atrofie. Dit is een verzamelnaam voor verschillende aandoeningen of ziekten die leiden tot het onvoldoende of zelfs niet functioneren van de spieren.

Toen ze jonger was, had ze al een liefde voor muziek en zingen. Daarom richtte zij de band TerraNova op, maar deze ging helaas in 2010 uit elkaar. In 2013 nam ze deel aan de Russische versie van X-Factor: Factor A. Hier werd ze tweede. Daarnaast heeft ze in de winter van 2014 het openingsnummer voor de Olympische Spelen mogen zingen.

Bij Eurovision liep het echter allemaal een beetje anders. Eigenlijk zou Yulia in 2017 deelnemen aan het Songfestival. Deze editie werd gehouden in Oekraïne. Door een ongeautoriseerde reis naar de Krim was het voor Yulia niet toegestaan Oekraïne te betreden. Hierdoor deed Rusland niet mee met het Songfestival van 2017. In 2018 kreeg Yulia echter nog een kans met het nummer ‘I won’t break’. Helaas wist ze de finale niet te halen. 

PKN – Aina Mun Pitää, Finland (2015)

Finland staat wel een beetje bekend om het insturen van rockbands. Denk aan Lordi in 2006 en in2021 stuurden ze Blind Channel. In het jaar 2015 kwamen ze echter met een ietwat opmerkelijkere inzending.

De band Pertti Kurikan Nimipäivät, oftewel PKN, bestaat uit vier punkers met een mentale beperking. Ze werden bekend door de documentaire  ‘The punk syndrome’ uit 2012. In deze documentaire is te zien hoe de muzikanten met autisme en syndroom van Down omgaan in het dagelijks leven en op tournee. 

Met hun Eurovision inzending lieten ze zien dat je ondanks een mentale beperking ver kunt komen! Daarnaast hebben ze ook nog eens het publiek verrast met een van de kortste inzendingen ooit. Het nummer ‘Aina mun pitää’ duurt namelijk slechts 1 minuut en 42 seconden! Helaas kwamen ze niet verder dan de halve finale. 

Monika Kuszynska – In the name of love, Polen (2015)

Zoals je ziet, was Finland niet de enige die wilde laten zien dat een handicap je niet hoeft te beperken. Monika, de zangeres uit Polen zit namelijk in een rolstoel. Voor haar deelname aan het songfestival was de zangeres lid van de rockband Varius Manx. In 2010 was de band betrokken in een groot auto-ongeluk, waardoor Monika vanaf haar middel verlamd is geraakt. ‘In de name of love’ was de inzending van Polen dat jaar. Dit nummer gaat over tolerantie, hoop en vooral liefde. Iets wat we allemaal kennen en kunnen gebruiken volgens de zangeres. Monika haalde de finale, maar eindigde op de 23e plaats.

Diana Gurtskaya – Peace will come, Georgië (2008)

Zangeres Diana is half Russisch, half Georgisch. In 2007 probeerde ze mee te doen met het Songfestival, maar dit lukte helaas niet. Ze kreeg een kans in 2008. Ze wist een plekje te bemachtigen in de tweede halve finale met haar nummer ‘Peace will come’. Diana mocht door naar de finale, waar ze uiteindelijk op de 11e plek terecht kwam.

Een jaar later, in 2009 werd haar aangevraagde visum afgewezen door de Britse ambassade, puur omdat ze blind is. Na campagnevoering en het verspreiden van dit nieuws, besloot de ambassade de regels te veranderen en kreeg ze toch nog een visum.

Corinna May – I can’t live without music, Duitsland (2002)

Corinna May heeft niet één keer meegedaan aan het Songfestival — sterker nog, haar eerste keer was in 1999. Ze had gewonnen, maar werd later gediskwalificeerd omdat het nummer al eerder werd gezongen door een andere artiest.

Een jaar later, in 2000, ondernam ze nog een poging en werd tweede. Twee jaar later had ze wederom het geluk om Duitsland te mogen representeren op het Songfestival. Je zou zeggen: ‘drie keer is scheepsrecht’, maar helaas, met het nummer ‘I can’t live without music’ kwam ze op de 21e plek te staan. In 2006 werd May opnieuw uitgenodigd, deze keer voor een gastoptreden bij het evenement. Al vanaf kleins af aan heeft ze interesse in muziek. Dit mede door haar vaders grote liefde voor Jazz. Een ander weetje: Corinna May is blind! 

Het zijn niet de handicaps of beperkingen die maken dat deze mensen op het podium staan, maar het talent dat zij hebben. Door gewoon te doen waar zij goed in zijn, zien alle kinderen op TV dat het mogelijk is om successen te behalen met een handicap. Niet dankzij, niet desondanks, maar gewoon omdat ze het kunnen!

Nooit meer een artikel of recept missen? Abonneer je dan op de nieuwsbrief! Elke maandag breng ik je op de hoogte van de laatste aanbiedingen, de lekkerste recepten en andere leuke dingen – gewoon in jouw mailbox. Tot dan!

Verder lezen

Laat een reactie achter

Mmmm, deze site gebruikt de beste vegan cookies. Oké, prima! Meer informatie